Omtrent slik som på biletet såg visdomstanna mi ut i går: Med ein 45 graders vinkel stanga den nye jekselen beint inn i sida på grannetanna, og kunne ha ført til store smerter dersom eg ikkje fekk gjort noko med det.
Det er ganske upraktisk å måtte trekke visdomstann to dagar før eg reiser til Peru. Særleg når det tek tri kvarter å koma seg til tannlege Arnfinn på Rauland i første omgang. Men sidan alternativet var å gå til ein framand, spansktalande peruansk dentista med uviss kompetanse, så var valet i realiteten ikkje så veldig vanskeleg. No viser det seg at eg likevel må helse på ein peruansk tannlege, for no har Arnfinn henta fram kunnskap frå tekstilen (og sikkert odontologistudiane) og brodert to sting, så fint han kunne, nede til høgre i gapet mitt. Men å fjerne to sting må ein vel rekne med at går smertefritt i Lima òg.
Å fjerne tanna klarte Arnfinn greit. Eg streva litt meir der eg låg i tannlegestolen og måtte halde meg for ikkje å le, for eg har alltid synest at synet av fire nevar og utallige instrumet som er på veg ned i gapet mitt er ganske komisk. Når høgre kjeve nedbedøvd og kjeften er full av nemde framandelement er den klassiske latteren litt vanskeleg å få ut, og fører i staden til risting i kroppen og rare lydar. Det fører til at eg ser meg sjølv med fire nevar og eit mangfald av instrument i kjeften ristande i tannlegestolen, og det gjer ikkje situasjonen så mykje betre.
Eg kom meg gjennom det òg. Eg kan vera glad eg ikkje har tannlegeskrekk i alle fall.
